FÓRA DO MAPA

Arquitecta e artista plástica, esta galega afincada en Madrid comezou a crear os seus recoñecíbeis collages case como un hobby, ata que o boca-orella e as redes sociais puxeron ao gran público na pista da súa obra, protagonizada exclusivamente por mulleres e cunha clara perspectiva feminista.

Neste tempo ten exposto en espazos de Barcelona, Santiago de Compostela, Pontevedra, Madrid e Sevilla e creado portadas para editoriais como Anagrama ou Seix Barral, ademais de numerosos traballos por encargo para distintas revistas e publicacións.

Nacida en Ferrol, trasladouse a Madrid onde comezou a súa formación teatral na escola Cuarta Pared, onde se titula no 2001. Prosegue os seus estudos na Real Escuela Superior de Arte Dramático de Madrid (na especialidade de Interpretación ao Xesto) e cursa estudos no Conservatorio de Danza María de Ávila no grao medio de Danza Clásica.

No 2008 participa no festival L´air du temps en Bruxelas ca montaxe Mujeres ante la tumba de Miche de Geldherode, dirixida por Andrés del Bosque.

Tralo seu paso pola RESAD realiza o Máster Oficial de Artes Escénicas na URJC e forma parte das compañías La tribu imaginaria e posteriormente de Coarte Producciones e a compañía independente Snomians.

Ademais, traballou como profesora de danza contemporánea no centro El Horno (Madrid) e participa como asesora de movemento en diferentes montaxes teatrais.

Fixo a súa primeira incursión no mundo do cinema con unha curtametraxe, da man do director Antonio Morales, rodada en Nova York, cidade na que reside actualmente.

Riot Comedy é un proxecto que nace para reivindicar a presenza das mulleres dentro do mundo da comedia e o entretenemento.

Tal foi o seu éxito que agora mesmo está dividido en show e en open mic.

Ajo micropoetisa A súa traxectoria como micropoetisa levouna a publicar catro libriños de micropoemas, o primeoro con La Luz Roja e os outros tres con Arrebato Libros, un libro obxecto de ''Medidas Micropoéticas'' (Nowhere Man Press, 2011), un libro de fotografías da súa traxectoria como billeteira no Teatro Alfil ''Bello Público'' (La Fábrica, 2013) e un libro de microcontos ''La Perrina y yo'' (Espasa, 2016).
De todos estes libros se teñen vendido máis de 50.000 exemplares, logrando superar as dez edicións en moitos deles, sinalado a Ajo como unha das poetas máis lidas na España do século XXI.
Durante os últimos cinco anos concentrouse básicamente na súa actividade poérica, paseou a súa micropoesía por todo tipo de escenarios no noso país e en capitais internacionais como Berlin, New York, Sao Paulo ou México da man de músicos tan variados como Nacho Mastreta, Corcobado, Tsukiko Amawaka, Paco Soto Ivars, Julieta Venegas, Javeir Colis, Don Simón, Telefunken, Andy Chango, Pascual Comelade o Judit Farrés quenes ca súa música conducen os poemas de Ajo agasallándonos directos irrepetíbeis. ​

A polifacética min. (Judit Farrés) estudiou interpretación no Institu del Teatre de la Diputació de Barcelona e titulouseno Conservatorio de Música Superior do Liceo de Barcelona.
Como actriz ten traballado en numerosas obras de Teatro (''Las personas del verno'' de Joan Oller, ''Estació Terminus'' de Ramon Simó, ''Confidencies a Al.là'' de Magda Puyo, ''La Huelga'', ''Somni d'una nit d'estiu'' dirixida por Angel Llazer, ''Fashion, Feeling, Music'' de Josep Maria Mestres -entre moitas outras-), así como en Televisión (''El cor de la ciiutat'', ''Estació d'enllaç'', ''El Uniforme'').
Ademais de unha grande actriz, Judit Farrés destaca pola súa faceta como compositora, arranxista e produtora realizando a música para o mapping de ''El Calidoscop del Born'', ''Nadal a l'Hospitalet de l'Infant'', arranxos sonoros no especátuclo ''Guerra'' de Albert Pla e Fermín Muguruza, a banda sonora do filme ''Murieron por encima de sus posibilidades'' de Iñaki Lacuesta; como arranxista e compositora do disco ''Somiatruites'', ''La Diferencia'', ''Vida y milagros'' e ''Cançons d'amor i droga'' de Albert Pla, entre moitos outros traballos.
Na actualidade, atópase inmersa na gira co Ajo Micropoetisa, compoñendo e poñendo a música ao espectáculo ''Soy mujer que tú'', facendo que a poeta vibre e flúa ca música en directo desta grande compositora.

Bucanero Teatro nace no ano 2001 da man de Pedro Picos e Xosé Bonome.
Desde a súa creación, teñen escrito e protagonizado un número considerábel de obras: Jánsel e Ponsel (2001), Tres notas (2002), Se Normal: Vota Substancia Bucanera (2003), Por un Millón de Dólares (2005), Kungfundidos (2011), A delgada liña boba (2013), De película (2013), Os amos do mundo (2015), Perfectos imbéciles (2018) e Sesión Continua (2019); traballando nestas ca directora Iolanda Muiños e os directores Xabier Deibe, Santi Prego e Lino Braxe.

Teñen levado os seus espectáculos por numerosos escenarios da Galiza e teñen participado en diversos festivais e feiras teatrais como a Semana do Humor de Bilbao (2002 e 2003), a Feria Garnacha de La Rioja (2003), o Festival de Teatro de Maia – Portugal (2004 e 2006) ou a Feira de Teatro de Castilla La Mancha (2006) entre outras.

Actriz e creadora escénica. Directora de Inversa Teatro coa que leva presentado sete producións e que a levou a realizar xiras por Brasil, Colombia, México, Venezuela, EEUU e Portugal. Licenciada en filosofía, procura unha linguaxe propia nos seus textos e espectáculos a partires do seu interese filosófico e a súa intención feminista.

No 2015 recibe o XV Premio Teatral Maruxa Villanueva e o Premio do público Coiro de Pita da Sala Ingrávida de Porriño. No 2016 recibe o II Premio de dramaturxia breve a Pipa de Becerreá pola peza Catiúscas, publicada na RGTA. Coordinou os Encontros Mulleres Creando no FITO de Ourense.

Carmen Blanco.
Actriz e escritora, ten participado en numerosas obras teatrais e series de televisión. Gañou o premio de teatro infantil O Facho, no ano 2012, ca obra A Fuga, e o premio de teatro radiofónico da TVG (2013) ca adaptación desta peza de teatro breve que agora traen ao festival.

Miguel Pernas.
Comezou a sua carreira actoral no ano 1977. Dende aquela, ten recorrido escenarios de todo o País e participado en series de televisión, curtametraxes e películas. Tamén é coñecida e recoñecida a súa faceta como actor de dobraxe. Foi presidente da Asociación de Actores, Directores e Técnicos de Escena de Galicia e en 2006 foi socio fundador da Asociación de Profesionais da Rama Artística da Dobraxe de Galicia.

Voadora leva desde o ano 2007 poñendo os medios para que suceda o imposible.
Cun equipo formado por tres artistas complementarios de diferentes disciplinas (artes plásticas, música e escena), a compañía sorteou as trampas da periferia converténdoas en virtudes e parece atoparse nun permanente estado de crecemento, sumida sempre nunha procura constante de novos horizontes que lle fixeron deslizarse por todos os lados da creación contemporánea sen perder nunca os seus acenos.
Voadora traballou dentro e fóra das nosas fronteiras en formatos reducidos, formatos xigantes, montaxes colectivas de índole social, adaptacións contemporáneas de textos clásicos, novas dramaturxias musicais... ​

e un longo etcétera de incursións en xéneros nos que deixou sempre a súa pegada.Sorprende a solidez da súa carreira fundamentada, si máis, nunha aposta firme polo coidado de cada elemento, nunha esixencia rigorosa e un amor extremo á arte.
Unha visión ética do traballo teatral, allea ao cinismo e cuxos ecos resoan dentro e tamén fora do escenario.
Pero, quizais, o máis destacable neste caso, non sexa a pegada que a compañía deixou nesas pezas, senón a marca que todas esas montaxes deixaron en Voadora, que se presenta, a día de hoxe, como unha potente máquina de xerar experiencias e preguntas sen resposta.

Moito Morro Teatro fúndase no ano 2014 por un colectivo de actrices e actores, egresados na ESAD de Galicia, creativos e produtores culturais con inquedanzas por promover a cultura das Artes Escénicas. Levando a comedia sempre como estandarte, todos comparten a mesma ilusión por levar o teatro máis aló do escenario. ​

No seu percorrido, a compañía, presenta varias obras de teatro, algunhas adaptacións feitas por primeira vez en galego, e outras de creación propia da compañía. Indagando na elaboración de guións, escenografías, e vestiario, Moito Morro Teatro aposta por achegar ó noso entorno máis próximo a cultura do teatro, levando as súas obras ós concellos, casas da cultura, auditorios, salas de teatro ou mesmo as rúas.

Directora, dramaturga e actriz.
Fórmase en interpretación na Escola Santart e é titulada en dirección de escena e dramaturxia pola ESAD de Galicia.
Diplomada en educación Social, traballou durante anos neste eido, sendo esta unha realidade moi influente na súa creación escénica.
Directora, dramaturga e actriz das pezas: Deixa de tocala, Sam, Os cans non comprenden a Kandinsky (premio Coiro de pita da Sala Ingrávida), A que non podes dicir cocacola? , Gañaremos o pan coa suor da túa fronte e Vaguedás.

Acada varios premios en dramaturxia breve e radio-teatro.
Recentemente recibe os premios Álvaro Cunqueiro coa peza Ás oito da tarde, cando morren as nais e o Abrente de Textos teatrais 2018, con O día no que bicar a terra.
Cunha concepción teatral moi ligada ao terreal, ao social, na busca de converter o cotiá en extracotiá, e sempre transitando por un humor ácedo e duro, concibe a escena como un lugar de encontro, un lugar no que a dignidade exista aínda que estexa camuflada, agochada, deformada, pero sempre presente.

Artista plástica e escénica: a súa formación en artes visuais evolucionou cara unha linguaxe escénica, entrando definitivamente no universo do teatro onde traballa como directora de escena, escenógrafa e intérprete de espectáculos propios que investigan a imaxe como contedor de coñecemento e memoria social para crear novos diálogos ente obra, espazo, obxectos e espectador. Traballou en Italia, Letonia, México, Colombia, Nicaragua, Guatemala, Honduras, Salvador e Cuba. ​

En 2016 recibiu o premio á mellor obra escrita e dirixida do Festival Internacional de Performance Telpa·Daugavpils (Letonia) ca obra ''Superbaby of Daugavpils''. Actualmente en España é membro da xunta directiva do Nuevo Teatro Fronterizo, Presidenta da Asociación Lavapiés Barrio de Teatros e director do grupo de investigación plástica e escénica INVESTRO.

O meu mundo é a creatividade, desde nena o momento máis feliz da semana era cando chegaba o día das clases de teatro, Ferrol brilaba máis que nunca aínda que chovera a cántaros… o que me levou a formarme profesionalmente como actriz e deseguido me dei de conta de que tiña que seguir desenvolvéndome e formándome noutros campos da profesión teatral e audiovisual onde actualmente traballo como actriz, directora de arte e guionista.
Este estar diante e detrás das cámaras desempeñando traballos artísticos e técnicos, condicionoume na miña maneira de analizar os proxectos, de absorber coñecementos e transvasalos dunha disciplina a outra... Esta viaxe me achega de cando en vez á dirección, con moitísimo respeto, para contar e experimentar a mixtura de linguaxes, baseandome na potencia visual e a xenerosidade dos actores e actrices en escena. Nesta ocasión quero dar un paso máis e, centrar esta posta en escena non só na actriz, senón na xenerosidade e enerxía do público. Da cidade de Ferrol que tanto quero e que tanto boto en falta. Unha experiencia sen texto pero con moito que dicir.

Acompañando aos asistentes atoparedes á marabillosa Helga Méndez.
Recoñecida actriz, directora e cantante ferrolá de ampla traxectoria. Alma máter de Maquinarias Teatro e metade do dúo acústico Gulubú, ademáis de compoñente de Bartoleta Teatro, Vilano Teatro, N+1 e O Maxolo entre outros, cunha vida adicada á creatividade, e a impulsar proxectos culturáis para todas as idades... non hai pau que non toque, e que non toque ben, música teatro, debuxo, literatura, ensinanza, e por se fora pouco, cidadá comprometida coa sociedade e a igualdade. ¿Quen mellor para encarnar a nosa cidade que ela? Non podo máis que dalas grazas pola confianza e a entrega a este proxecto tan persoal, no que nada é previsible, no que todo pode pasar e que precisa de moita valentía. Convidados quedades.

Pistacatro Productora de Soños, somos un colectivo humano constituído como empresa fundado por varios artistas con sede en Santiago de Compostela e pioneira en Galicia en crear, producir e distribuir espectáculos de Novo Circo e Cabaré. Actores de teatro, músicos, malabaristas, acróbatas e clowns, o noso heterodoxo grupo de artistas decidiu establecerse como empresa no ano 2006, logo de varios de traxectoria en común. Anos nos que estivemos formándonos e actuando con outras compañías por Galicia, polo estado español e polas máis diversas partes do mundo: Cuba, Rusia, Brasil, Arxentina, Gran Bretaña, India, Mozambique, Portugal, República Checa, Italia e un longo etcétera, pero sempre en Compostela como base de operacións.

Así, a empresa nace cunha dobre finalidade: a de crear e producir os espectáculos individuais ou como compañía para dar saída as nosas inquietudes e actitudes artísticas, e a de distribuir estes espectáculos no mercado galego, nacional e internacional, para facer do noso oficio unha opción viable e rendible comercialmente. Debido ás características especiais do Novo Circo e do Cabaré, os nosos espectáculos son amplamente adaptables a espazos non convencionais e a novos circuitos, por iso a aspiración da compañía sempre é abrir novos mercados nas artes escénicas e crear os piares do Novo Circo como industria cultural en Galicia.

SINOPSE
Mujer frente al espejo, primeiro cadro de UCSR, adéntrase na sensorialidade e intimidade dunha muller. Responde, dende o corpo, a danza, a investigación, as artes visuais e o teatro, ao acoso e ameaza á nosa identidade.

Fenómenos tais como as redes sociales, os estereotipos de xénero, os roles auto-impostos, os herdados, a emigración, a linguaxe ca que nos comunicamos... En definitiva, á necesidade de confrontar o espazo entre o que sentimos e percibimos e a realidade.

O proxecto está dirixido, presentado, producido e capitaneado por Penny JayG; cómica no seu instagram, sobre o escenario e en Señoras Fetén.

SINOPSE
ajo & min, nos ofrecen no seu microshow momentos poéticos onde cultivan brevedades ''vendo agendas pequeñas para gente con pocos amigos'', micropoemas chinos, microproblemas, rimas a longo prazo ou pseudobiografías porque ajo di ''no me tires de la memoria que yo vengo del punk y la cresta la llevo en la lengua''. A súa proposta en escena ten marcado un antes e un despois na poesía actual, participando nos máis importantes festivais e conseguindo pendurar o cartel de sold out na maior parte dos seus microshows.

Despois do éxito colleitado, este ano embárcanse na estrea do novo espectáculo ''Soy Mujer Que Tú'' no que ajo & min, nos ofrecen micropoesía con música electrónica e o nunca visto mil veces, momentos poéticos, micropoemas chinos, microproblemas, rimas a longo prazo ou pseudobiografías. Un repaso breve e colosal dos poemas dos últimos libros de Ajo Micropoetisa, acompañada da compositora e actriz Judit Farrés, todo un luxo, que aporta maravillosas bases electrónicas, cancións e voces e onde destacarán a figura da muller.

SINOPSE
Andare é unha traxicomedia baseada en feitos reais non persoais, pero se ao alcance de todos. Unha performance de danza – teatro de rúa que che convida a coñecer as emocións de Imra, unha moza que se viu obrigada a abandonarsu casa. Cunha única maleta chea das experiencias vividas e loitadas coa xente que quere. Imra, perdida nunha terra descoñecida chorará, rirá, gritará e farase querer.

Con ánimo de criticar como somos manipulados, bombardeados e expulsados dos nosos territorios. Andare é unha viaxe emocionalmente intensa no que o público vivirá en primeira persoa como convivir nunha sociedade onde acatar ordenes é básico para sobrevivir, e a inquietude de saber se aquela bomba leva o teu nome ou non , é parte do teu día a día. Andare , desde o humor e a nostalxia, pretende sensibilizar e tomar consciencia do que viven algunhas persoas neste marabilloso e á vez cruel mundo que compartimos.

SINOPSE
Hemos venido a darlo todo é o noso manifesto, o noso manual e o noso pacto coa experiencia escénica desde o brillo de tódolos seus elementos: O movemento, a música e as imaxes. Un compromiso co teatro que se sinte, máis que co que se pensa, para o que precisamos de tódolos vatios, todo o talento e toda a imaxinación do mundo. Queremos firmar co aquí e o agora, co inesquecible e con todas esas cousas que o espectador non pode atopar en ningún sitio máis que nunha sala de teatro.

Unha performance de Lúa Testa interpretada por Helga Méndez.
Unha homenaxe a Ferrol e as súas xentes.
Non é ningún segredo que a cidade de Ferrol foi volvéndose cada vez máis dura, máis triste, e máis solitaria nas últimas décadas. Sempre se caracterizou por unha cidadanía que aproveitaba calquera ocasión para sair á rúa a compartir a súa ledicia: as pepitas, o antroido, os triunfos do deporte… Pero case sen darnos de conta, foi mudando a música polo silencio.

Na elaboración deste espectáculo partimos da performance de Marina Abramovic “The artist is present” realizada no MoMa de Nova York no 2010 e facemos unha reinterpretación desta experiencia na que a actriz (Helga Méndez) representará á Cidade de Ferrol, para encontrarse cos seus habitantes cara a cara disposta a observar, escoitar e sentir o que estes lle queiran transmitir.
Un espazo onde os cidadáns son os protagonistas e no que a única premisa e deixarse levar pola experiencia. ¿Qué significa para ti Ferrol? ¿Qué sentes pola túa cidade? Ela, está presente.

SINOPSE
Durante un motín na cárcere de Teixeiro, dous presos agóchanse nunha cela, e mentres agardan a ós negociadores, contan como chegaron a Teixeiro e cal é a súa participación no motín.

SINOPSE
Sofía é un espectáculo unipersoal de Marta Pérez, próximo ao teatro-conferencia, realizado ad hoc a partires da montaxe maior da Cía Inversa Teatro Sofía e as Postscocráticas. Trátase dunha acción escénica na que a actriz, no escenario e acompañada da súa propia máscara (Platón), fai unha reflexión en torno á necesidade de buscar un novo xeito de reflexionar ante a problemática da violencia machista. O espectáculo, dunha duración de vinte minutos ofrece unha panorámica ante o que sustenta a violencia de xénero: o silencio, a negación e o efecto espectador.

SINOPSE
Unha parella madura vai ter unha primeira vez moi especial.
Ela non adoita levar descoñecidos á súa casa, el é un home que non pode esquecer quen é...
Bailarán paseniño, misturando risas, arumes de biscoito, froita fresca e sabor de salitre na pel; tentando recuperar sensacións xa case esquecidas, só unha vez, só unha noite.

SINOPSE
Adaptación do espectáculo teatral “A Boneca”, peza de creación propia da compañía. A cal afonda nun día na vida do ventrílocuo Richard Bergen e a súa bonequiña, Sally. Unha comedia en branco e negro para rir a cores.
O “show dentro do show” apto para todos os públicos.

SINOPSE
Deixa de tocala, Sam é unha proposta incompleta.
Un xogo coa indeterminación.
Un xeito de sinalar o fastío.

O punto de partida desta creación ten lugar hoxe, agora, cando os referentes se esnaquizan contra o chan, nun golpe seco, e os varredores de lixo recollen o lixo nas bolsas para o lixo. Cando o príncipe de Dinamarca xa non nos salva.

SINOPSE
M.A.R é unha viaxe a través do tempo. Unha paisaxe en constante movemento que atravesa espazos, persoas e lembranzas. Unha vella casa familiar e un tratado poético sobre os nosos fogares e o seu significado. A madeira cruxindo, o cheiro da leña no inverno e o son do mar tras as fiestras. A vida, en fin, dunha casa.

SINOPSE
A diferenza do que ocorre noutros ámbitos do mundo no que vivimos, a que rixe a práctica escénica non é unha lóxica do ser, é unha lóxica das relacións. Entre distintos corpos, vivintes ou inertes, relacións espaciais, temporais, entre suxeitos e obxectos, relacións afectivas, morais, entre quen mira e quen recibe a mirada, entre palabras e imaxes. Relacións non necesariamente estableis que se abren constantemente para dar cabida a novas combinacións, ou mutan para dar acceso a outras realidades. Todo é, móvese ou sucede en relación con outras instancias. E precisamente iso, o que se move e nos move, o suceder, o devir, o que acontece, é o que ha de ocuparnos no obradoiro que propoño.

¿Qué lle fai a mirada a ese corpo? ¿E viceversa?
Comecemos polo principio: alguén mira a alguén que entrega o seu corpo atravesado por intensidades a esa mirada. Un corpo vivo, que pense, que imaxina, que se move, que desexa, un corpo vulnerábel, sonoro, capaz de violencia, que tal vez ama, corpo excretor, corpo memoria...
Máis que un instrumento ou un intérprete, o corpo entregado á mirada é o lugar no que ocurre todo. Observar o que pasa, conectar con todo o que está aí en calidade de posíbel, será o primeiro paso. A partir de aí, confiar no instante, no instinto, no desexo, e permitir a expresión de toda unha patética en acción. Se o espírito tende cara a emoción, tanto mellor.

Para fertilizar o campo de probas habilitaranse as ferramentas, recursos, prácticas, ideas e técnicas que faciliten a apertura dos corpos, integrando a capacidade motriz, a imaxinación, o pensamento, a palabra e os sentidos de maneira que o discurso, se advén, sexa pura emoción. O fin último do traballo é poñer ao servizo da performance, sexa esta da índole que sexa, toda a potencia dese campo de forzas que é o corpo vivo no espazo de representación.
Cada un dos asistentes deberá aportar un texto -non dramático- memorizado que servirá como material.
Para que cuerpos, palabras e imágenes continúen siendo algo vibrante, en tensión con su infinita potencia, en tensión con su relación con lo infinito, en relación con lo imposible.
F. Renjifo

SINOPSE
A diferenza do que ocorre noutros ámbitos do mundo no que vivimos, a que rixe a práctica escénica non é unha lóxica do ser, é unha lóxica das relacións. Entre distintos corpos, vivintes ou inertes, relacións espaciais, temporais, entre suxeitos e obxectos, relacións afectivas, morais, entre quen mira e quen recibe a mirada, entre palabras e imaxes. Relacións non necesariamente estableis que se abren constantemente para dar cabida a novas combinacións, ou mutan para dar acceso a outras realidades. Todo é, móvese ou sucede en relación con outras instancias. E precisamente iso, o que se move e nos move, o suceder, o devir, o que acontece, é o que ha de ocuparnos no obradoiro que propoño.

Unha homenaxe a Ferrol e as súas xentes.
Non é ningún segredo que a cidade de Ferrol foi volvéndose cada vez máis dura, máis triste, e máis solitaria nas últimas décadas. Sempre se caracterizou por unha cidadanía que aproveitaba calquera ocasión para sair á rúa a compartir a súa ledicia: as pepitas, o antroido, os triunfos do deporte… Pero case sen darnos de conta, foi mudando a música polo silencio.

Na elaboración deste espectáculo partimos da performance de Marina Abramovic “The artista is present” realizada no MoMa de Nova York no 2010 e facemos unha reinterpretación desta experiencia na que a actriz representará á cidade de Ferrol, para encontrarse cos seus habitantes cara a cara disposta a observar, escoitar e sentir o que estes lle queiran transmitir.